Mastroberardino Radici Taurasi 2009

W Kampanii wśród czerwonych odmian króluje aglianico, które stoi za dwoma najsłynniejszymi winami regionu: Taurasi i Aglianico del Taburno, dając wina pełne, dobrze zbudowane i o dużym potencjale dojrzewania. Szczep ten to znak rozpoznawczy Kampanii, choć powstają tam również bardzo ciekawe białe wina z odmian fiano, greco di tufo ( klon greco bianco ), falanghina. Dziś jednak o Taurasi w wydaniu Mastroberardino.

Rodzina Mastroberardino jest w dużej mierze odpowiedzialna za odrodzenie i rozwój winiarstwa w Irpinii i samej Kampanii. Ich wysiłki zapoczątkowały renesans produkcji wysokiej jakości czerwonego i białego wina w całych południowych Włoszech. Pracując głównie ze starożytnymi, rodzimymi odmianami Kampanii, Mastroberardino wskrzesił prawie wymarłe szczepy do odmian światowej klasy. Rodzina zajmuje się uprawą winogron i produkcją wina od połowy XVIII wieku, od dziesięciu pokoleń wstecz. Osiedliła się w miejscowości Atripalda w 1878 roku w regionie Irpinia w czasie, gdy królewska dynastia Burbonów nadal zajmowała te ziemie. Dopiero dziewiąte pokolenie w osobie Antonio Mastroberardino przyniosło winnicy międzynarodowe uznanie, ale jego winiarska kariera początkowo nie była łatwa. . Wracając do domu po II wojnie światowej, Antonio zastał rodzinny majątek w ruinie – doprowadziła do tego wojna, kryzys gospodarczy, filoksera i liczne zaniedbania. Zdeterminowany, by odbudować i rozwinąć rodzinny biznes, rozpoczął kompleksowy projekt renowacji posiadłości i winnic. Kilka następnych dziesięcioleci spędził na zakupie najlepszych winnic w Irpinii i samej Kampanii, gdzie poświęcił nasadzenia trzem prawie wymarłym starożytnym odmianom winogron z Kampanii: fiano, greco i aglianico. Podczas, gdy wielu innych włoskich winiarzy zdecydowało się w tamtym czasie na uprawę międzynarodowych szczepów, Antonio chciał zachować tradycję winiarską regionu, ożywić jej lokalne winogrona, co od tamtej pory ukształtowało całą produkcję wina w Kampanii.

Nieżyjący już Antonio Mastroberardino źródło: mastroberardino.com

W 1968 roku Antonio zabutelkował trzy wina Taurasi Riserva, oznaczając je specyficznymi nazwami poszczególnych siedlisk Taurasi, gdzie zbierano winogrona. Ta koncepcja dokładnego oznaczenia miejsca była wówczas ledwie ugruntowana we Włoszech. Chociaż rodzina nie butelkuje już tych trzech win z określonych cru, dalekowzroczność i innowacyjność Antonio oraz praca, którą wykonał, aby zachować rodzime winogrona z jego regionu, zwróciły uwagę na wina Kampanii i przywróciły jej prestiż. To prawdopodobnie zapoczątkowało rewolucję w produkcji wysokiej jakości win w południowych Włoszech. Obecnie Piero, syn Antonio i winiarz w dziesiątym pokoleniu, kontynuuje pasję swojej rodziny. Piero stoi na czele winnicy od połowy lat dziewięćdziesiątych a także kierował prestiżowym projektem badawczym Villa dei Misteri, mającym na celu rekonstrukcję starożytnej winnicy w Pompejach. Piero jest także profesorem Business Management na Uniwersytecie Foggia oraz powszechnie uznanym ekspertem w dziedzinie zarządzania międzynarodowego.

Piero Mastroberardino źródło: mastroberardino.com

Winnice Mastroberardino to 14 posiadłości o łącznej powierzchni blisko 400 ha. Wszystkie rodzinne winnice znajdują się w Irpinia i obejmują trzy obszary produkcji DOCG: Greco di Tufo, Fiano di Avellino i Taurasi. Z portfolio producenta sięgam po wino z apelacji Taurasi – Mastroberardino Radici Taurasi 2009.

To jedna z najważniejszych etykiet wytwórcy. 100% aglianico z winnic Montemarano i Mirabella, gdzie krzewy rosną na średniej wysokości 450 m n.p.m. a ich wiek to ponad 20 lat. Maceracja trwa 25 dni, dojrzewanie w beczkach z dębu francuskiego i slawońskiego przez 24 miesiące i kolejne min. 24 miesiące w butelce. Poważne i mocarne wino z nutami ciemnych owoców, ciemnej wiśni, gotowanych i pieczonych śliwek, korzennych przypraw, mokrej ziemi, drewna, tytoniu, skóry, ciemnych kwiatów, fiołków, pieprzu. Pełne, skoncentrowane, intensywne, z gęstą taniną, ale i sporą świeżością, ziemisto-balsamiczne, mięsiste, z posmakiem duszonych ciemnych owoców okraszonych przyprawami. Muskularne, z potencjałem na kolejne długie lata.

Pasuje do wyrazistej i cięższej kuchni w postaci np. dziczyzny, pieczonego lub duszonego mięsa, wędzonego mięsa, żeberek, dań z truflami, grzybami, bogatej pasty, ciężkich sosów, dojrzałych i twardych serów.

Wino zakupiłem zagranicą

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

%d bloggers like this: